Zoals er volgens mij wel eerder iets gemeld is over Jozef onze groentetuin-man heeft hij een hersenbloeding gehad in het verleden. Jozef heeft intensieve revalidatie gehad en was uitbehandeld. Halfzijdig is hij nog behoorlijk gestremd. Met zijn ene arm kan hij vrijwel niets en lopen gaat zeer moeizaam. Ook spreekt hij niet helemaal duidelijk. Een uitzichtloze situatie voor een man die de (financiële) zorg voor zijn kinderen heeft.
Jozef is via het ziekenhuis bij ons project terecht gekomen en wordt vanuit African Hands betaald voor het werk wat hij doet in de groentetuin. Ook is Jozef met een groep mensen die verder moeten leven na een hersenbloeding aangesloten bij de Universiteit van Pretoria die hen volgt in de weg die ze gaan om een leven te kunnen leiden na zo’n heftige ziekte. Ze komen af en toe bij elkaar en bespreken dan hun huidige situatie. Jozef verteld daar hoeveel voldoening het hem geeft om elke dag naar de Oasis te kunnen komen, zich nuttig te voelen omdat hij de zorg voor de groentetuin heeft, daar zijn eigen initiatief mag gebruiken om de groentetuin optimaal te laten floreren en een sociale groep om zich heen heeft voor de broodnodige contacten. De werkgroep van de Universiteit van Pretoria was nogal enthousiast en zijn een keer langs geweest, gewapend met video camera om zijn werk vast te leggen. Dit heeft tot gevolg gehad dat er vorige week een open avond was op de Universiteit waar iedereen aan familie, vrienden en collega’s van de werkgroep uitgenodigd waren en de film van Jozef de groentetuin-man vertoond werd en uitgelegd werd hoe belangrijk het is om mensen met een handicap te betrekken in de maatschappij. Jozef kreeg een soort van certificaat voor zijn inzet om te streven naar een volwaardig bestaan, ook de Oasis kwam natuurlijk in de picture voor de ruimte die er geboden is, al met al een ontzettende positieve avond voor Jozef en ons, maar ook alle andere mensen die weer een deur zien om de toekomst in te gaan. Hopelijk komen er nog heel veel bedrijven, project of iets dergelijks bij die mensen met een handicap een toekomst bieden. Maar heel duidelijk is wel gebleken dat het initiatief toch echt bij de “patiënt” moet liggen…
Jozef ook al lees je dit waarschijnlijk niet, we zijn ontzettend blij met jou en hopen op nog heel veel goede samenwerkingsjaren. Proficiat. (dit hebben we persoonlijk ook tegen hem gezegd hoor…)